«Στη γειτονιά μας θέλουμε να ακούμε τις δικές μας φωνές, όχι μπουλντόζες από επενδυτές» (VIDEO) | 902.gr

«Στη γειτονιά μας θέλουμε να δούμε τις δικές μας φωνές όχι μπουλντόζες από επενδυτές», ξεκαθάρισε η Ευγενία Μαρουσάκη, μαθήτρια του 1ου Λυκείου Νέας Ιωνίας, με τον χαιρετισμό της οποίας άνοιξε η συγκέντρωση της «Λαϊκής Συσπείρωσης» Ν. Ιωνίας για την απόδοση του χώρου του παλιού εργοστασίου της «ΕΡΙΟΤΕΚ» στον λαό και τη νεολαία της περιοχής.

Η μαθήτρια ανέδειξε τα σοβαρά προβλήματα της σχολικής στέγης στην περιοχή, τις ελλείψεις που αντιμετωπίζουν οι μαθητές και η νεολαία της πόλης σε χώρους άθλησης, Πολιτισμού και δημιουργίας. Θύμισε τις κινητοποιήσεις μαθητών για αυτά τα θέματα και τη σημασία συλλογικής οργανωμένης διεκδίκησης, του δίκιου.

Συγκεκριμένα στον χαιρετισμό της τόνισε:

«Βρίσκομαι σήμερα εδώ και εγώ, ως μαθήτρια στο 1ο Λύκειο της Ν. Ιωνίας για να εκφράσω -πιστεύω εκ μέρους εκατοντάδων συμμαθητών μου- ότι:

Ανέγερση σχολείων για όλα τα παιδιά, καμία παραχώρηση στα αρπακτικά!

Τα σχολεία μας άνοιξαν με τα γνωστά προβλήματα που ανοίγουν κάθε χρόνο. Κενά, ελλείψεις, τραγικές υποδομές, ό,τι και να δήλωσαν στα κανάλια οι διάφοροι υπουργοί.

Όμως, αυτό που μας συγκλόνισε ως μαθητές και μαθήτριες σε όλη την Ελλάδα -και εδώ στη Νέα Ιωνία- είναι το δράμα που περνάει όλες αυτές τις μέρες ο λαός της Θεσσαλίας.

Το πρώτο κουδούνι χτύπησε με τις εικόνες από τα πλημμυρισμένα χωριά, την απόγνωση και τον θυμό των κατοίκων στο μυαλό μας.

Πριν η πανδημία, μετά ο πόλεμος, η ακρίβεια, τα Τέμπη, οι καταστροφές, βαρεθήκαμε να ακούμε "περίμενε να περάσουν τα δύσκολα...".

Έχουμε κουραστεί! Έχουμε οργιστεί!

Γεμίσαμε προδιαγεγραμμένα εγκλήματα… Πέρυσι συγκλονιστήκαμε από το έγκλημα στα Τέμπη. Τώρα, εκατοντάδες συμμαθητές μας σε όλη τη χώρα δεν έχουν σπίτι για να μείνουν, γιατί καταστράφηκαν τα σπίτια τους από τις φωτιές και τις πλημμύρες. Νεκροί άνθρωποι…

Ο Μιχάλης, εδώ δίπλα στη Νέα Φιλαδέλφεια έχασε τη ζωή του από φασίστες με την ανοχή του κράτους, της κυβέρνησης και της αστυνομίας.

Ο Αντώνης δολοφονήθηκε στον Πειραιά με τέτοιο απάνθρωπο τρόπο και μας θύμισε ξανά πως ζούμε σε έναν άδικο, εκμεταλλευτικό και σάπιο κόσμο.

Τελικά, πριν καν ανοίξουν τα σχολεία έχουμε ήδη μάθει ένα σημαντικό μάθημα: Ότι ζούμε απροστάτευτοι σε ένα κράτος που για την ανθρώπινη ζωή αποδεικνύεται ξανά και ξανά πως δεν του καίγεται καρφί. Ούτε στις κυβερνήσεις, ούτε στους περιφερειάρχες, ούτε στις διάφορες δημοτικές αρχές, όπως στη δικιά μας, ούτε σε κάθε είδους υπεύθυνο-ανεύθυνο. Όλοι τους, με τους νόμους, τις αποφάσεις τους, την πολιτική που ακολουθούν διαλέγουν τα κέρδη των λίγων αντί για τις ανάγκες των πολλών!

Έτσι κι εδώ στη Νέα Ιωνία…

Τη στιγμή που:

- Στο 6ο Λύκειο και το ΕΠΑΛ έχουμε κοντέινερ στην αυλή για τους μαθητές.

- Στο σχολείο μου, το 1ο Λύκειο, πέρυσι τον Φλεβάρη έπεσε τμήμα της οροφής στο γραφείο των καθηγητών μας.

- Στις τάξεις μας στα υπόλοιπα σχολεία στοιβαζόμαστε 20, 25 και παραπάνω μαθητές, με ό,τι σημαίνει αυτό για την ποιότητα του μαθήματος, τη στήριξη των μαθητών που θέλουν περισσότερη βοήθεια. Και αντί για περισσότερα κτίρια και τάξεις, κάθε χρόνο συγχωνεύονται και τμήματα σε διάφορα σχολεία.

- Η πλειοψηφία των σχολικών κτίρίων αφορά κτίρια κτισμένα όταν οι γονείς μας πήγαιναν Λύκειο. Να ξεχάσουμε τα σχολεία στον δήμο μας, όπως το ΕΠΑΛ, που πλημμύρισε με την πρώτη βροχή; Το γεγονός ότι δεν έχει γίνει επαρκής αντισεισμικός έλεγχος; Πόσω μάλλον να συζητήσουμε για αναβάθμιση των υποδομών και να μπορούμε να έχουμε στα σχολεία μας σύγχρονα εργαστήρια και κατάλληλες υποδομές για να αθλούμαστε, να ερχόμαστε σε επαφή με τις Τέχνες και τον Πολιτισμό.

Ε, όταν γίνονται αυτά και άλλα τόσα που αφορούν τα νηπιαγωγεία, τα δημοτικά, τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της περιοχής, με ποια λογική ένας χώρος σαν αυτός της παλιάς "ΕΡΙΟΤΕΚ", ένας δηλαδή από τους τελευταίους ελευθέρους χώρους στην ευρύτερη περιοχή που ήταν να γίνει σχολείο, δεν έγινε τόσα χρόνια από κανέναν δήμαρχο και τώρα πάνε να τον χαρίσουν για επιχειρηματικά συμφέροντα;

Μάλιστα, για αυτά τα ζητήματα πολλές φορές κινητοποιηθήκαμε, και εμείς και μαθητές πριν από εμάς, στο Δημαρχείο της περιοχής μας, αλλά εξίσου πολλές φορές, δηλαδή πάντα, βρίσκαμε από γνωστές δικαιολογίες "δεν έχουμε λεφτά", "δεν είναι δικό μας θέμα" έως κλειστές πόρτες…

Μία είναι η λογική τους: Κόστος οι μαθητές και οι ανάγκες τους για σχολεία. Όλα για τα κέρδη των λίγων. Ακόμα και τα σχολεία!

Εμείς όμως ξέρουμε:

Παίρνουμε δύναμη απ' ό,τι έχουμε καταφέρει ως τώρα. Στις φωτιές, στις πλημμύρες, αλλά και σε κάθε σχολική χρονιά αποδεικνύεται ξανά και ξανά πως μόνο όταν διεκδικούμε συλλογικά και οργανωμένα το δίκιο μας μπορούμε να κατακτήσουμε τα δικαιώματά μας.

Μας γεμίζει θάρρος και αισιοδοξία το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης στον λαό της Θεσσαλίας. Έτσι, θα το ξανακάνουμε! Για να μη μείνει και εδώ στη γειτονιά μας κανείς συμμαθητής μας χωρίς ρεύμα, θέρμανση, φαγητό στο σπίτι του. Να μην παρατήσει κανείς το σχολείο. Κανείς μας δεν θα χάσει εκδρομή λόγω κόστους…

Κάνουμε δύναμή μας το ότι είμαστε πολλοί! Όλο και πιο πολλοί αναγνωρίζουν πως ό,τι ζούμε δεν είναι φυσιολογικό στον 21ο αιώνα, πως δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε με αυτό για κανονικότητα. Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις, εμείς οι πολλοί να οργανωθούμε, να παλέψουμε για τα δικαιώματά μας.

Και τη δύναμή μας τη δυναμώνουμε και με την ψήφο μας στη "Λαϊκή Συσπείρωση", όσοι μαθητές πηγαίνουν Γ’ Λυκείου και ψηφίζουν! Εκλέγουμε αγωνιστές εκπροσώπους στον δήμο μας και στην περιφέρεια Αττικής, που θα μπουν μπροστά για να διεκδικήσουμε μαζί τα δικαιώματά μας, θα γίνουν η δική μας φωνή. Που όταν μπαίνει το ερώτημα: "Altec: Χώρος πρασίνου και αναψυχής ή χώρος σκουπιδιών... ΕΡΙΟΤΕΚ: Σχολείο ή ιδιωτική επιχείρηση…" δεν θα το σκέφτονται καν! Η απάντηση θα είναι πάντα με τις ανάγκες των πολλών... όχι με το κέρδος των λίγων!

Ένα είναι σίγουρο: Στη γειτονιά μας θέλουμε να ακούμε τις δικές μας φωνές, όχι μπουλντόζες από επενδυτές!».